Güzel Bir Hikaye!

Eski zamanlarda üç yolcunun yolu çölde düşer. Kurumuş bir nehir yatağından geçerken gaipden bir ses gelir. -Durun! Yolcular hemen atlarını durdururlar. Ses, atlarından inmelerini söyler, inerler. -Şimdii yerden bir avuç taş alarak ceplerinize koyun ve arkanıza bakmadan yolunuza devam edin, der ses. Yolcular atlarına bindiklerinde gaipden gelen sesin sahibi sözlerine devam eder. -Emrimi yerine getirdiniz. Yarın güneş doğduğu zaman hem sevinecek, hemde üzüleceksiniz. Ne diyeceklerini bilemeyen atlılar şaşkın halde yollarına devam ederler. Ertesi sabah ceplerindekini çıkardıklarında gözlerine inanamazlar. Çakıl taşları elmaslara, yakutlara, altınlara dönmüştür. Sevinirler, çünkü taşları ceplerine koymuşlardır; üzülürler, çünkü daha fazla taş almamışlardır. İnsanın insan olması ve hayat yolunda hep donanımlı bulunması, değeri sonradan anlaşılacak eğitim ve öğretim incilerini cebine atması ile belli olacaktır. İnsan pir olsa da bilginin ve tecrübenin kuşatılacağına muhtaçtır.

Stay Connected With Free Updates

Subscribe via Email

You Might Also Like